Dworzec w Wielkim Kacku trafił do rejestru zabytków
Dworzec w Gdyni Wielkim Kacku trafił pod ścisłą ochronę konserwatorską. Zakończyły się procedury związane z wpisaniem go do rejestru zabytków. Historia gdyńskiej trasy kolejowej na Wielkim Kacku jest ściśle związana z intensywnym rozwojem Gdyni w okresie międzywojennym, a także ze strategicznymi planami gospodarki II RP. Infrastruktura dworcowa powstała w tym miejscu wraz z rozwojem magistrali węglowej, łączącej Śląsk z Gdynią. Pierwsza stacja zaczęła funkcjonować w 1921 roku, a osiem lat później postawiono charakterystyczny budynek.
Budynki, tworzące zespół dworca kolejowego Gdynia Wielki Kack, powstały pod koniec lat dwudziestych XX wieku i służyły do obsługi magistrali węglowej, łączącej Górny Śląsk z Gdynią. Decyzja o budowie tej linii kolejowej była związana funkcjonowaniem portu w Gdyni. Początkowo była to linia jednotorowa, która została włączona w Kokoszkach w istniejącą od 1914 r. linię Gdańsk Wrzeszcz – Stara Piła. 20 listopada 1921 r. oddano do użytku linię kolejową o długości 26 km Kokoszki-Gdynia z pierwszym dworcem w Wielkim Kacku. Ten budynek nie przetrwał do dnia dzisiejszego, uległ spaleniu we wrześniu 1939 r. Obecny budynek powstał w latach 1929-1930, już przy nowej linii kolejowej, nazwanej potem magistralą węglową.
Do rejestru zabytków został wpisany cały historyczny zespół zabudowy stacji kolejowej, który tworzą między innymi: budynek dworcowy, magazyn ekspedycji towarowej, budynek gospodarczy przy budynku dworcowym, dom zawiadowcy oraz magazyn zawiadowcy odcinka drogowego. Z dawnego wyposażenia zachowało się drewniane okienko kasowe z szufladką na prowadnicach. Zgodnie z projektem budynek jest podzielony na część dyspozycyjną, hall kasowy z poczekalnią i część mieszkalną. Ten typ dworca kolejowego z nastawnią dyspozycyjną (ława nastawcza i blokada stacyjna), zwany jest typem „Bydgoszcz-Gdynia”.